Page 13 - BENİM DE BEBEĞİM OLSUN

Merhaba…

Fırsat buldukça bir araya geldiğimiz bir arkadaş grubu-
muz var. Bazen öğle yemeğinde, bazen iş çıkışında, hiç ol-
madı, arada derede bir kahve için buluşur, sohbet eder, dert-
leşir, keyifleniriz. Ne konuşursak konuşalım hep daha iyi his-
sederek ayrılırız.
Geçenlerde yine her zaman gittiğimiz kafede buluşmak
üzere sözleştik. Birer ikişer masada toplanmaya başladık.
Sohbet gırla gidiyor. Genellikle buluşmalarımıza hepimizden
önce gelen arkadaşımız ise ortalarda yoktu. Acaba nerede
kaldı diye konuşurken kapıdan içeri girdi. Masaya doğru yö-
neldi. Bir yandan bizi sarılıp öperken, bir yandan da geciktiği
için özür diliyordu.
“Bilirsiniz geç kalmayı hiç sevmem. Tam hazırlandım
işyerinden çıkıyorum. Telefonum çaldı. Ah, dedim buluşma
iptal mi yoksa? Telaşla telefona baktım. Arayan sizlerden biri
değil. Avusturalya’ya yerleşen kuzenim arıyor. Hatırlarsı-
nız... Çılgının tekidir diye bahsettiğim kuzenim. Endişe ve me-
rakla açtım telefonu. Manyak gibi bağırıyor: ‘Kızıımmm ha-
mileyim! Teyze oluyorsun, haberin olsun!’ Çok sevindim
yaaa.”
Verdiği bu müjdenin üzerine herkesten yorumlar gel-
meye başladı. “Aaaa canım tebrik ederim. İstiyorlar mıydı?
Allah sağlıkla kucaklarına almak nasip etsin” vs... Ben de
“Nasıl hamile kalmış?” deyiverdim.

11